Wójt Gminy – Michał Orman
Sekretarz Gminy – Joanna Osińska
Przewodniczący Rady Gminy – Grzegorz Kuczaj

Urząd Gminy Mysłakowice
ul. Szkolna 5
58-533 Mysłakowice

tel. 75 643 99 60
tel. 75 643 99 61
fax 75 643 99 99

Adres strony internetowej: www.myslakowice.pl
e-mail: gmina@myslakowice.pl
e-mail: turystyka@myslakowice.pl

Powierzchnia - 88, 9 km²
Ludność - 10 020

Gmina Mysłakowice położona jest u podnóży Karkonoszy, we wschodniej części Kotliny Jeleniogórskiej. Obejmuje swym obszarem część Rudawskiego Parku Krajobrazowego, w tym niezwykle popularne Góry Sokole z Krzyżną Górą -654 m n.p.m. i Sokolikiem - 642 m n.p.m. W krajobrazie gminy dominuje masyw Rudaw Janowickich z jego najwyższym szczytem Skalnikiem ( 945 m n.p.m.), a także elementy rzeźby związane z pagórkowatym charakterem Wzgórz Łomnickich i Wzgórz Karpnickich.
W dolinie rzeki Łomnica leży siedziba gminy – Mysłakowice.
Przez stulecia tereny te były własnością Schaffgotschów, rodziny Zedlitzów oraz Hohenzellernów, a na początku XIX w zlokalizował tu swoją rezydencję król pruski Fryderyk Wilhelm III. Za królem swoje pałace wybudowały tu także inne rody arystokratyczne.

Na terenie gminy Mysłakowice występuje duża ilość obiektów zabytkowych Kilka zjawisk kulturowych ma charakter unikalny i nie spotykany na innych obszarach. Wyróżnić należy neogotycki pałac królewski, kościół z oryginalnymi kolumnami z Pompei, kolonię domków tyrolskich w Mysłakowicach oraz zespoły pałacowo-parkowe w Bukowcu, Karpnikach, Wojanowie i Łomnicy.
Tereny gminy Mysłakowice są również wyjątkowo atrakcyjne pod względem turystycznym. Przez jej teren przebiegają liczne szlaki turystyczne, w tym 2 tranzytowe: Główny Szlak Sudecki im. Mieczysława Orłowicza i Międzynarodowy Górski Szlak Eisenach – Budapeszt. Łatwo tu o urokliwą, ciekawą pod względem krajobrazowym trasę zarówno na długie, jak i na krótkie wyprawy turystyczne – piesze i rowerowe. Gmina Mysłakowice posiada wspaniałe warunki do uprawiania turystyki wspinaczkowej.
Atrakcyjne położenie gminy, jej walory przyrodnicze i zabytkowe, duża ilość miejsc noclegowych /ca 1000/ oraz dobrze rozwinięta baza gastronomiczna stanowią wspaniałą podstawę do uprawiania turystyki. Prowadzone sukcesywnie inwestycje poprawiające warunki ekologiczne i infrastrukturę techniczną gminy sprzyjają rozwojowi agroturystyki i turystyki wiejskiej. Gmina posiada 45 gospodarstw agroturystycznych o różnym standardzie, trzy hotele, dwa ośrodki kolonijno – wypoczynkowe, dwa schroniska młodzieżowe i dobrze rozwiniętą „ małą gastronomię”. Ponieważ na terenie gminy znajdują się zakłady o nieuciążliwym przemyśle ( przemysł lekki ) środowisko naturalne jest czyste i nieskażone.
Funkcjonują dogodne połączenia autobusowe PKS na kierunkach Jelenia Góra – Karpacz Kowary, z bezpośrednimi połączeniami do Wrocławia, Brzegu, Zakopanego, Kłodzka i Wałbrzycha. Z Jeleniej Góry do Mysłakowic oraz do Wojanowa dojeżdżają przez Łomnicę autobusy jeleniogórskiego MZK, w ramach porozumienia międzygminnego. Gmina Mysłakowice współpracuje na zasadzie podpisanych umów o wszechstronnej współpracy z gminami: gminą Iława ( woj. warmińsko - mazurskie), gminą Istebna (woj. śląskie),  niemiecką gminą Leopoldshöhe (Nadrenia pn. Westfalia), Boxberg (Saksonia) oraz czeską gminą Horni Marsov. W zakresie turystyki nawiązała także współpracę z niemiecką gminą Grainet w Bawarii.
Gmina stawia na edukację ekologiczną i jako jedna z pierwszych wprowadziła selektywną zbiórkę odpadów. Posiada również własną Strategię Rozwoju, a także Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego. Dokument ten określa zasady rozwoju przestrzennego gminy z uwzględnieniem lokalnych, jak i ponad lokalnych uwarunkowań, cele i kierunki polityki przestrzennej, z zachowaniem i ochroną historycznego krajobrazu gminy Mysłakowice.

Duża łańcuchowa wieś o starej metryce, dobrze zachowanym układzie urbanistycznym, wzmiankowana już w 1305 r. . Dawna wieś rycerska, należąca do znanego rodu Zedlitzów, od 1785 r. do rodziny Fryderyka von Reden, ministra górnictwa w rządzie pruskim. Na terenie wsi znajduje się klasycystyczny pałac i rozległy park krajobrazowy, wraz z zabudowaniami gospodarczymi i mieszkalnymi. Na terenie parku znajdują się resztki licznych niegdyś budowli parkowych: ruiny tzw. „opactwa”, świątynia Ateny (tzw. Herbaciarnia), wieża widokowa, tzw. „amfiteatr rzymski, dom ogrodnika., oraz szereg innych mniejszych głazów pamiątkowych i obelisków. Interesującym obiektem na terenie wsi jest również kościół św. Marcina, o formach półnogotyckich z XVI w. i kryształowym sklepieniem- niezwykle rzadko występującym w architekturze średniowiecznego Śląska. Innym zabytkowym obiektem sakralnym jest barokowa świątynia ewangelicka z 1728 r. wraz z budynkiem pastorówki, obecnie kościół parafialny.

Wioska o rozproszonej zabudowie, częściowo o charakterze przemysłowym, usytuowana w pobliżu Jeleniej Góry. Powstał prawdopodobnie po wojnie 30-letniej. Na terenie wsi zachował się zabytkowy zespół pałacowo-parkowy, datowany na XV wiek. Przed 1945 r. majątek należał do berlińskiej rodziny von Decker. Interesujący i malowniczy zespół architektoniczny tworzą kamienny , o rustykalnych kształtach kościół parafialny pod wezwaniem Matki Boskiej Częstochowskiej, mauzoleum grobowe oraz dawna kaplica, usytuowane na wprost kościoła. Ponadto wokół kościoła znajdują się współcześnie wykonane kaplice, związane z pełnioną przez świątynią funkcją sanktuarium maryjnego.

Na terenie wsi znajduje się Fabryka Papieru „Dąbrowica”, która powstała w 1837 r. i była drugą papiernią mechaniczną na terenie Dolnego Śląska. W 1867 r. prze miejscowość poprowadzono linię kolejową do Wrocławia i zbudowano w pobliżu papierni duży most kolejowy na Bobrze, który stał się atrakcją turystyczną.

Mała wieś o układzie łańcuchowym, prawdopodobnie należy do najstarszych osad powstałych w XIV –wieku. Należała do majątku związanego z rezydencją w Radocinach, była własnością Schaffgotschów, następnie oraz Czerninów. W 1649 miał tu miejsce bunt chłopski, a w 1747 na pewien okres wioskę przejęło miasto Kowary.

Jedna z najstarszych i najbogatszych- z punktu widzenia zabytków- wieś. Tradycja wiąże powstanie Karpnik z osobą księcia Henryka Brodatego i jego żony św. Jadwigi, oraz dziejami zamku Sokolec. W 1305 istniała już wieś czynszowa, a po zniszczeniu zamku Sokolec w okresie wojen husyckich, siedziba dóbr została przeniesiona właśnie do zamku w Karpnikach. Ruiny XIII –wiecznego zamku Sokolec zachowały się w stanie szczątkowym u podnóża Krzyżowej Góry. W 1822 r. zamek w Karpnikach kupił książę pruski- Wilhelm von Hohenzollern (brat króla pruskiego Fryderyka Wilhelma III) i przebudował go na letnią rezydencję, która zasłynęła ze swej kolekcji dzieł sztuki. Drugą rezydencję znajdującą się na terenie miejscowości jest malowniczy zameczek myśliwski o neorenesansowych formach, wzniesiony w 1865 r.

W Karpnikach znajdują się także interesujące obiekty sakralne: kościół parafialny p.w. św. Jadwigi wzmiankowany w 1399 r., oraz ruiny kościoła ewangelickiego wzniesionego w latach 1748-1752.

W okolicy wsi znajduje się znane tzw. „Szwajcarka”- drewniana budowla wzniesiona w 1823 r. jako leśniczówka i domek myśliwski, na wzór identycznego budynku znajdującego się w Szwajcarii na Wyżynie Berneńskiej. Później pełnił on funkcję gospody, a od okresu międzywojennego do dziś pełni funkcję schroniska turystycznego.

Duża wioska o układzie rozproszonym, do 1764 stanowiła część Bukowca. Należała do klucza majątku von Redenów z Bukowca i ich dalszych spadkobierców. W zabudowie dominuje architektura z XIX i początku XX w.

Nieduża wieś u podnóża Wzgórz Karpnickich, należy do starszych wsi w okolicy. Niegdyś należała do okręgu sądowego ustanowionego przez Bolka II Świdnicko-Jaworskiego, później weszła do majątku Schaffgotschów.

Duża łańcuchowa wieś rycerska położona wzdłuż rzeki Łomnicy i Bobru. Jedna z najstarszych wsi – powstała prawdopodobnie w końcu XIII w. Na przełomie XVI i XVII w. W średniowieczu majątek należał do znanego śląskiego rodu von Zedlitzów. W Łomnicy mieszkał znany wówczas i popularny prorok Hans Rischman. Na terenie istniał folwark wzmiankowany już w 1366 r. Na terenie miejscowości zachowało się kilka obiektów zabytkowych: półnogotycki kościół parafialny, zespół zabytkowo-parkowy z barokowym pałacem, oraz tzw. „Dom Wdowy” klasycystyczny pałacyk.

Stolica” Gminy i siedziba instytucji gminnych. Wieś o długiej zabudowie, głównie wzdłuż doliny rzeki Łomnica, wymieniana już w 1385 r., znacznie uzyskała dopiero w XIX w., będąc we własności królewskiej rodziny Hohenzollernów. Nazwa wsi kształtowała się na przestrzeni wieków. Od 1410 r. nosiła nazwę Erdmannsdorf (od nazwiska zasadźcy-wójta Erdmana), a po osiedleniu się Tyrolczyków 1838 r. wieś otrzymała nazwę złożoną Erdmannsdorf-Zillerthal1.Od maja 1945 r. do grudnia 1946 r. wieś nazywała się Turońsk. Obecnie używaną nazwę Mysłakowice nadała komisja Ustalania Nazw Miejscowych, która działała w latach 1946-1949. Nazwa ta pochodzi od staropolskiego imienia śląskiego Mysłak, obowiązuje od 1946 r. do dziś. Na przestrzeni lat przynależność państwowa i administracyjna ulegała zmianie, od Piastów, poprzez Czechy, Austrię, Prusy, Niemcy, aż do 1945r. kiedy wieś wróciła znowu w granice Polski. Przynależność administracyjna kształtowała się następująco: księstwo świdnicko-jaworskie, powiat jeleniogórsko-świerzawski, do 1818 r., powiat jeleniogórski do 1972 r., a następnie gmina. Na terenie gminy znajduje się kilka obiektów niezwykle ważnych dla specyfiki terenu. Najbardziej oryginalną i unikatową cechą zabudowy są zabytkowe domy tyrolskie o charakterystycznych gankach i dachach o niskim spadzie, powstałe w latach 30-tych – 40 tych XIX wieku. Ponadto na uwagę zasługuje bardzo okazałe założenie pałacowo-parkowe, składające się z pałacu nawiązującego do gotyku angielskiego, kościoła o italianizujących formach, rozległego parku krajobrazowego, oraz zabudowy willowej i gospodarczej. Ponadto do ciekawych obiektów zabudowy Mysłakowic należą domy mieszkalne ( wiele z nich to obiekty zabytkowe), hala fabryczna Zakładów Lniarskich „Orzeł”, oraz klasycystyczne kaplice nagrobne na terenie cmentarza.

Mała malownicza wioska o układzie ulicowym, zlokalizowana na wschodnich granicach gminy, nad górnym biegiem Karpnickiego Potoku. Wzmiankowana po wojnie 30-trzydziestoletniej, potem wchodziła w skład majątku karpnickiego W 1654 r. w pobliżu Strużnicy odbywały się tajne nabożeństwa ewangelików.

Duża wieś rycerska o zabudowie ulicowej, jedna z najstarszych miejscowości wzmiankowana w 1281 r. Od XIII do XVIII należała do Zedlitzów, z przerwami kiedy to władali niż Schaffgotschowie z Chojnika. Na terenie miejscowości występuje kilka obiektów zabytkowych o dużej klasie artystycznej. Najwybitniejszym z nich jest wczesnogotycki kościół w którym znajduje się monumentalnym nagrobkiem Ulricha Schaffgotscha. Innym cennym obiektem jest pałac wraz z parkiem krajobrazowym, należący niegdyś do Luizy –córki Fryderyka Wilhelma III, a żony Fryderyka Niderlandzkiego.

Niegdyś przysiółek Wojanowa, od 2001 r.odrębna miejscowość, ale wchodząca w skład jednego sołectwa Wojanów –Bobrów. W Bobrowie znajduje się ruina neorenesansowego pałacu z lat 70-tych XIXw., wraz z otaczającego go zabudową folwarczną.